Nosorożec czarny, wąskopyski, zwyczajny
(Diceros bicornis) – ssak z rzędu nieparzystokopytnych, rodziny nosorożcowatych.
Występowanie[]
Nosorożec czarny zamieszkuje centralne i wschodnie rejony Afryki w Kenii, Tanzanii, Kamerunie, Republice Południowej Afryki, Namibii i Zimbabwe.
Opis wyglądu[]
Nosorożec czarny ma od 3 m do 3,75 m. długości ciała. ogon mierzy 0,7 m. Wysokość w kłębie tego ssaka to 1,4 - 1,5 m. Długość rogu przedniego wynosi od 55 cm u samców jak i samic. Masa ciała nosorożca czarnego wynosi 800 - 1400 kg. Ma szarą skórę, bardzo grubą. Jest ona pozbawiona włosów. Ten gatunek jest o wiele mniejszy od swojego kuzyna nosorożca białego, który osiąga prawie 4 tony.
Życie codzienne[]
Rozmnażanie i rozwój[]
Ciąża nosorożca czarnego trwa 460 dni (ok. 15 - 16 miesięcy). Masa urodzonego dopiero młodego wynosi od 35 do 50 kg. Dojrzałość płciową samice osiągają w wieku 5 lat, a samce w wieku 7 lat. Nosorożec może żyć 40-50 lat.
Odżywianie[]
Nosorożec czarny jest ścisłym roślinożercą. Może zjeść wielką ilość pokarmu o masie odpowiadającej 2% jego ciała w jednym dniu. Chwytną górną wargą bez trudu zrywa liście z drzew i zdrewniałe gałązki. Rozciera je szerokimi, płaskimi zębami trzonowymi. Zjada on też kolce o długości nawet 10 cm. Nosorożec nie przeżuwa, podobnie jak u konia fermentacja bakteryjna w jelicie przyspiesza trawienie zdrewniałych roślin.
Tryb życia[]
Tak jak wiele innych zwierząt roślinożernych sawanny, nosorożec czarny kąpie się w błocie lub pyle, aby się odświeżyć, a także uwolnić od pasożytów. Jego bardzo gruba skóra pokryta jest wrażliwym naskórkiem, która przyciąga owady odżywiające się krwią, np. moskity. Warstwa błota nie tylko chroni przed moskitami - wysychając, miażdży również kleszcze. Zaschnięte błoto zdrapują z nosorożca kolczaste zarośla.
Mimo swego masywnego wyglądu nosorożec czarny biega dość szybko. Jego szarże na wroga z prędkością 50 km/h są bardzo widowiskowe. Ponieważ jednak nie widzi on wiele z odległości większej niż 30 m. i kieruje się tylko węchem, najbardziej skutecznym środkiem uniknięcia jego szarży jest wykonanie w ostatniej chwili skoku
w bok.
Populacja[]
W 1900 roku populacja nosorożca czarnego w Afryce liczyła prawdopodobnie 100 tysięcy osobników. W późnych latach 60. XX wieku populacja zmniejszyła się do 70 tysięcy, a w roku 1981 liczyła tylko 10-15 tysięcy. W 1990 roku spadła do 2500, a w 1995 roku do 2410 osobników. Obecnie trend populacji jest rosnący. Od roku 2006 nie zaobserwowano żadnego żyjącego przedstawiciela zachodnioafrykańskiego podgatunku D. bicornis longipes i w 2011 został uznany za wymarły.
Znaczenie dla człowieka[]
Róg nosorożca - jego najlepsza broń - stał się przyczyną jego całkowitej zagłady, a to za sprawą jego znaczenia dla człowieka. W medycynie Wschodu uznaje się bowiem sproszkowany róg nosorożca za remedium na choroby wątroby, serca, skóry, nerek, a także za doskonały afrodyzjak.
Podgatunki[]
Wyróżnia się 6 podgatunków nosorożca czarnego
- D. bicornis bicornis Linnaeus, status VU (narażony) 
- D. bicornis brucii Lesson
- D. bicornis chobiensis
- D. bicornis longipes, status EX (wymarły)
- D. bicornis michaeli, status CR (krytycznie zagrożony)
- D. bicornis minor, status CR (krytycznie zagrożony)